Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Métro - boulot - dodo






... ενδιάμεσα από το boulot και το dodo, κάτι πρόχειρο για να γεμίσει το στομάχι. και τηλεόραση για να γεμίσει η μοναξιά. φέρνεις βόλτες στο απέραντα άδειο, μικρό σου σπίτι. φέρνεις βόλτες ανάμεσα σε καρέκλες και τραπέζια. μιλάς δυνατά στον άδειο καναπέ. μεταφέρεται η φωνή σου στα πολύβουα της σιωπής τα δωμάτια. μπαίνεις στην κρεβατοκάμαρα. το μεγάλο ντουλάπι ανοίγεις. κοιτάς μέσα: είναι γεμάτο από φόβο απόρριψης, από καχυποψία προς τους πάντες, από θυμό και θλίψη κι επίκριση του εαυτού και των άλλων. ω! πόσο σου λείπουν οι συναισθηματικοί δεσμοί που στο παρελθόν είχες. πόσο σιχαίνεσαι που βρίσκεσαι μ' ανατροπές στη ζωή σου! αίσθηση πνιγηρή σε γεμίζει. ωχου μωρέ! κανέναν δε χρειάζεσαι. κανέναν δεν έχεις ανάγκη.

κοιτάς το ψυγείο. πάνω στην πόρτα του, όμορφα μαγνητάκια. συγκρατούν, ούτε που μπορείς να μετρήσεις πόσα απλήρωτα. ωχ θεέ μου! πως θα τα πληρώσεις όλα τούτα; πως θ' αναπληρώσεις το χαμένο καιρό; ο κόσμος κινείται και συ παραμένεις σκιά ασάλευτη, σχεδόν αόρατη σκιά παραμένεις. ο κόσμος ένα τραίνο που σε προσπερνά.

κάθε που απ' τη δουλειά γυρίζεις, κοιτάς το άδειο σου σπίτι. μαύρος σκύλος τ' άδειο σπίτι που σε περιμένει για να δείξει τα δόντια του. το τίποτα αιωρείται. το τίποτα μια απειλή ασύμμετρη. όσες φορές και να βάλεις πλυντήριο, τούτον το φόβο από μέσα σου δε θα μπορέσεις να καθαρίσεις. ήρθε και κόλλησε σαν μολυσματική ασθένεια και συ αντιβίωση δεν έχεις στο φαρμακείο σου.

πνίγεσαι. πνίγεσαι κι ανοίγεις το παράθυρο. από το δρόμο έρχονται φωνές παιδιών. παιδιών που κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. παίζουνε, πέφτουνε, τα γόνατα και τους αγκώνες τους γδέρνουν. πέφτουν και σηκώνονται και συνεχίζουν το παιχνίδι. δεκάρα για το πέσιμο δε δίνουν. και εσύ; εσύ; ένα μικρό, άθλιο, τρομαγμένο, μίζερο ανθρωπάκι που δεν ξέρει πως να ζήσει τη ζωή που του χαρίστηκε. 
κλείνεις το παράθυρο. μαζί του και κάθε ελπίδα ανάσας. τρέχεις να κρυφτείς κάτω από το παχύ σου πάπλωμα, κάτω από το πηχτό σου σκοτάδι. κάτω από το βολικό σου τίποτα.

έτσι, πάλι, θα σε πάρει ο ύπνος.
με την τηλεόραση αναμμένη και τ' όνειρά σου σβηστά...