Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022

Κάθε που σε γεννώ




Κάθε που σε γεννώ μ’ ηδονή κι οδύνη
σαν το ιερό του ήλιου φως
λαμπρό γυμνό κι αθώο
στ’ ουρανού το άχραντο κι απέραντο σεντόνι
κάθε που νιώθω τους φλέβιους εγκόλπιους
του υπέροχου λαιμού σου χτύπους
μ’ υποσχέσεις σε γεμίζω απαράβατες
ζωής φλογερής κι ανέκκλητης

κάθε που σε γεννώ
διαλύοντας της αχλής το πέπλο
ως πόθο ασίγαστο
στου έρωτα την περικαλλή αγκάλη
σ’ εξαγνίζω μ’ αγάπη μυροφόρα
όρκους δίνοντας στους εύσπλαχνους
του Ολύμπου τους στεφανηφόρους
να σε λούζω μ’ αθάνατο νερό
με κρασί καθαγιασμένο
τ’ αμέθυστά σου χείλη να ποτίζω

κάθε που σε γεννώ
γίνομαι το έβδομο των θαυμάτων κλειδί
μ’ ευλάβεια και κατάνυξη βαθιά
τις άρρηκτες πόρτες σου ανοίγω


από την ποιητική συλλογή Έρωτας κραταιός ως θάνατος