Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Πρόσκληση





Καλώς ήρθες στο σπίτι μου. Όπου σε βολεύει κάθισε. Θα μιλήσουμε λίγο, θα πιούμε τον καφέ μας και ύστερα θα παίξουμε. Μη γελάς! Κοίτα! Υπάρχουν στο σπίτι μου παιχνίδια πολλά. Υπάρχουν έπιπλα μαγικά που τα σπρώχνεις και από κάτω σού φανερώνονται στοές μυστικές και τούνελ και καταπακτές που σ' οδηγούν σε κόσμους όμορφους. Υπάρχουν κούκλες που στροβιλίζονται και σκανταλιάρικα ξωτικά. Και νεράιδες και ιππότες υπάρχουνε.

Παραμύθια θα σου πω. Θα στα πω την ώρα που γέρνει το φεγγάρι και στη θάλασσα πέφτει για να πλυθεί. Την ώρα που οι μάγισσες κάνουν στ’ αλώνια κύκλους κι αρμέγουν τον ήλιο. Την ώρα που η γυναίκα της μοναξιάς, μια γυναίκα αλλόκοτη λένε, τη ζωή της την κάνει καπνό. Την ώρα που τη βαλιτσούλα μου θα γεμίζω μ’ ένα δαντελένιο τραπεζομάντηλο, με κάτι ποτηράκια του λικέρ, μ’ ένα κουτάκι με τα σημαντικά της ζωής και μ’ ένα άλλο φιλντισένιο που μέσα του κρύβει της ζωής τις αναπάντεχες εκπλήξεις. Την ώρα που η κυρία Αλεξάντρα θα φεύγει για κόσμος αόρατους - δίχως αποχαιρετισμούς και την ώρα που μια ελπίδα θα γεννιέται. Την ώρα που θα γιορτάζουμε τη νύχτα των Μουσείων και την ώρα που θα κλαίμε κάποιον νεκρό κι αγαπημένο. Την ώρα που η μικρή Ειρήνη, ένα γλυκό μικρό κορίτσι, θα μας απλώνει το τρυφερό της χέρι για να παίξουμε μαζί της. Την ώρα που σταγόνες από άρωμα ροδιάς θα κυλούν αντί για δάκρυα στα μάτια. 

 Έλα κάθισε στις πολυθρόνες μου τις μαγικές. Ξανάσανε λίγο και ύστερα σήκω. Να σου ανοίξω θέλω τις ντουλάπες μου: από μέσα τους θα βγουν όλες οι κούκλες και τα ξωτικά και οι μάγισσες και εκείνη η γυναίκα της μοναξιάς, εκείνη η γυναίκα η αλλόκοτη. Θ’ ανοίξω και τη μικρή μου βαλιτσούλα. Από μέσα της θα βγάλω το κουτάκι με τα σημαντικά και θα τ’ αποθέσω πάνω στο τραπεζάκι την ώρα που θα πίνουμε καφέ και χαρές ανέλπιδες θ' ονειρευόμαστε. Θα μιλήσουμε για εμάς, τ’ ανθρωπόμορφα είδωλα με τα μέλη τα κινούμενα. Για εμάς θα μιλήσουμε, τις φιγούρες τις κινούμενες που βρίσκονται στα χέρια άσπλαχνων θεών. Των θεών που τραβούν και κινούν τις κλωστές μας για τη δική τους και μόνο ευχαρίστηση. 

Καλώς ήρθες στο σπίτι μου!  
Κάτσε, πιες μια γουλιά καφέ, ξανάσανε κι ύστερα έλα μαζί να παίξουμε.  Έλα να παίξουμε πως στον κόσμο ετούτο στ' αληθινά ζούμε...