Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Διαδρομές















Τις μικρές ώρες που οι θεοί
απλώνανε τις σκιές στο σούρουπο
πάνω στις γειτονιές του κόσμου
πίσω απ' την αδυσώπητη βουή
της έγνοιας των απλών πραγμάτων
μέσα στο βασανιστικό λευκό των προθέσεων
στου χειμώνα την καταλαγιά
εκεί που κάποια σύννεφα ανεπαίσθητα
ξεφύλλιζαν σπάταλα τα φύλλα της μυρτιάς

την ώρα που όλα γύρω πλαγιάζανε
τα κυπαρίσσια σιγοκλαίγανε
τα σπλάχνα της γης χτυπώντας
οι οδοιπόροι κρατούσαν
τα χθεσινά τους όνειρα προσάναμμα

εκεί στην αρμονία της πλάσης
πίσω από τις μεμβράνες του δύοντος ήλιου
στα χείλη καινούργιο χαμόγελο φορούσες
την ματιά σου μ' ολόχρυση αστραπή σκέπαζες
κάθε ανοιχτή πληγή έσταζε η φωνή σου
ακροβατούσε επιμελώς δίπλα στις παρειές μου
ανάερος ο ίσκιος σου
εγκαλούσε τους αλλοτινούς χειμώνες
στα χέρια κράτησα σφιχτά την φτερωτή απουσία

αφήνω μισάνοιχτο ένα όνειρο
μαρτυρικά κείτομαι
σ' ένα παγωμένο  ικρίωμα γεμάτο προσδοκίες
που επώδυνα χάθηκαν στα όρια της μνήμης
μοιραίες σκέψεις που μείνανε κλεισμένες
αγκάθινες  παρενθέσεις επιθυμίες φλεγόμενες
που απομείνανε αδρανείς
δεκάδες  παγοδρόμοι στην ψυχή
με τις γυαλισμένες τους λεπίδες
με τις αιχμηρές τους ακίδες καρφώνουν
τις αισθήσεις βαθιά στο λευκό χιόνι
πολλαπλασιάζοντας τις νύχτες
στα αγεφύρωτα που τον χρόνο τέμνουν
στο πέρασμα του πρώτου τυφώνα

όταν το αίμα στάλαζε βασανιστικά
χάραζε τις μέλλουσες διαδρομές
ξεδιψούσα με δάκρυα
τις απέραντες στέπες της ψυχής μου
αθρυμμάτιστα τούτα τα σφαλιστά παράθυρα
τα σκουριασμένα σίδερα στον τοίχο
μοιάζουν με τεράστιες άγκυρες
που συγκρατούν την οργή των επτά ωκεανών
του φεγγαριού το γλυκό αντιφέγγισμα
της πρωινής δροσάδας την ανατριχίλα
της μπόρας την πάμφωτη αστραπή
της αυγινής  πνοής το σήμαντρο
της ζωής μου ολάκερης το φως…




από την ποιητική συλλογή Με μια φλόγα όπως πάντα