Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024

Τίποτα πια



Θα σε σκοτώσω ρε σκουπίδι, της φώναζε συνέχεια. Εκείνη έκλεινε αυτιά, μάτια, ψυχή, παράθυρα. Έστρωνε κρεβάτια, σκούπιζε πατώματα, αυλές, δάκρυα. Έπλενε, ξέπλενε, σιδέρωνε τα ρούχα, ψώνιζε τα χρειαζούμενα, του μαγείρευε. Ύστερα, στο μπάνιο κλεινόταν και τον εαυτό της κομμάτια μικρά τεμάχιζε. Κάθε μέρα κι απ’ ένα μικρό κομμάτι. Χέρια, καρδιά, πρόσωπο, κοιλιά, τη ζωή της όλη.


Όταν εκείνος μια μέρα, έξαλλος όπως πάντα, το μαχαίρι σήκωσε δεν βρήκε τίποτα πια απ' αυτήν για να σκοτώσει.