Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Ανθοφορία




Με περισσή φροντίδα τα ‘κρυβε κάτω απ' ωραία βελούδινα υφάσματα και πέπλα νυφικά. Τ’ άφηνε ν’ ανθίσουν - αυτά τ’ απαράμιλλης ομορφιάς μπουμπούκια, να τρέφονται λαίμαργα απ’ το δέρμα και τη σάρκα της, μέχρι που κουρασμένα πια τ’ άφηνε να μαραθούν, αβίαστα στο πάτωμα τα χορτασμένα τους πέταλα να ρίξουν. Αναπλήρωναν τη θέση τους μυριάδες άλλα, δίχως καθυστέρηση μεγάλη, έρχονταν με τ' άνθη τους πρόσωπο και σώμα να γεμίσουν, μετατρέποντάς τα σε μιας ολάνθιστης λύπης κήπο.

Δεν άνθιζαν ματαίως στο σώμα της τα δάκρυα.