Της ανάστασης Θεέ ηλιακέ
Ρα μεγάλε και παντοδύναμε
προστάτη του ταξιδεύοντος ηλίου
σπρώξτε τον δίσκο τον φωτεινό
την
Άνοιξη ετούτη να χαρούμε
να
κυλήσουνε στο έδαφος
τα
δάκρυα του τρυφερού χειμώνα
με
θέρμη ν’ αγγίξουνε τη γη
ν’
αρχίσει ξανά η ζωή ν’ ανθίζει
να
χτίσουμε εδώ το σπίτι μας
στα
μυρωδάτα τούτα δάση
στο απροσπέλαστο βουνό ή
στον ουρανό τον άπιαστο
κουραστήκαμε πια να κατοικούμε
την πολυπόθητη αθανασία σας
δεν θέλουμε να έχουμε
θα τρέμουν θα λυγούν τα
γόνατα
στην τόση ομορφιά
σε τούτον τον τόπο της
ειρήνης
εμείς του Ιχμοτέπ τα
παιδιά
της Μερετσεγκέρ οι γιοι
και οι κόρες
που πολύ την σιγήν
αγαπήσαμε
θα στήσουμε ιερό χορό
επίκλησης
στων
αρχέγονων υδάτων τον θεό
θα
φυτρώσουνε στις πλάτες μας
όλου
του κόσμου οι ανεμώνες
