Πύρινη ως φωτιά
π’ ανεμοστρόβιλοι αρπάζουν
δεν υποτάχτηκα ούτε αγάπησα
τόσο εσένα, π’ άγρια με θέρισες,
όσο αγάπησα των ματιών σου
τα ναυαγισμένα καράβια
με τα τραγικά ονόματα
τους μακρινούς φάρους
το λαμπυρίζον μαύρο τους
τόσο πολύ π' αγάπησα
τις νύχτες που γύρευα μόνη
το χαμένο να βρω εαυτό
τις νύχτες που γυρνούσα μόνη
χωρίς να μ’ αγγίζει κανείς
τις νύχτες που μέσα μου σκότωνα
κάθε παλιά αυταπάτη
