Οι ώρες που έλαμνε. Μεσ' τις
κεχριμπαρένιες λίμνες των ματιών του. Μέσα σε πεδιάδες γαλαζοπράσινες, σε φωτός
καταρράχτες. Ή σ' εκείνες που σύννεφα δαμασκηνιά έσβηναν τις φωτιές τους.
Άχνισμα ζωής. Στους εκκολαπτόμενους μικρούς βολβούς. Στου σούρουπου τα δέντρα με τις μπλε σκιές. Στου γυρισμού τις ιερές πράξεις. Άλλωστε, όλη η ομορφιά στην πτώση βρίσκεται.
Οι ώρες που η άβυσσος την κατάπινε. Σε θάλασσα ζοφερή, σε γη καταχθόνια. Θεότητα να τη σώσει καμιά. Ανάσες τρομαγμένες κι επώδυνες. Καθημαγμένη σάρκα γυμνή. Από υφάλους σκισμένη. Από πληγών κι εγκαυμάτων έξαρση. Σε μέρες απειλητικές κίνδυνος υψηλός, θανάτου αναλογία.
Ώρες απουσίας. Μαύρες παγίδες ιστών. Μαύρου αγέρα πατήματα. Το πρόσωπο του έρωτα. Το πρόσωπο του θανάτου.
Οι ώρες. Τα χρόνια. Το δωμάτιο.
Χωρίς εσένα, ψιθύρισε, χειρουργείου σιωπή.
