Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Του οικείου το άγνωστο

 

Από μικρή τα παράθυρα την έθελγαν. Οι ακτίνες οι εύσπλαχνες του δουλευτή ήλιου. Οι κουρτίνες που στο δροσερό αεράκι τρυφερά άνοιγαν. Η μυρωδιά του σταχτίλευκου ευκαλύπτου που γέμιζε το σπίτι. Οι διαβάτες οι άγνωστοι που περνούν κι αυτοί που κατόπιν θα περάσουν, άλλοτε βιαστικά κι άλλοτε αργόσυρτα. Των εφήβων τα γέλια που χωρίς ανησυχία καμιά, πριν οι δύσκολες μέρες έρθουν, στα ζάρια τη ζωή έπαιζαν. Των πουλιών το τερέτισμα. Των φύλλων το γάργαρο θρόισμα. Τα λευκά αναιδέστατα σύννεφα. Ή εκείνα τα μαύρα που βροχής χορό έφερναν. Της θαλπωρής η επανάληψη η καθησυχαστική.

Από μικρή την έθελγε του οικείου το άγνωστο.