Ο λύκος

Στ΄ άγριο δάσος μόνη
μόνη τα βήματα σέρνοντας
ούτε λύκος δεν ήρθε
δεν ήρθε ο λύκος
στο δάσος να με βρει

(δεν αναρωτήθηκα ποτέ
μήπως στην πραγματικότητα
ήμουνα εγώ ο λύκος)

Απουσία

Δεν ήσουν παρά μια απουσία
στο λιτό της αναμονής τραπέζι
σ’ ένα σπίτι άσκεπο και γυμνό
μιας πόλης έρημης και θλιβερής
που καίγεται και καίει

δεν ήσουν παρά μια απουσία
εγχάρακτη στο αίμα

Φόβος

Πως θα γεράσω φοβάμαι
θα γεράσω δίχως
αγάπης καθάριους ποταμούς

ασθμαίνουσα κι αδημονούσα
νερό θα γλύφω κρυστάλλινο
ολισθαίνοντας θα διώχνω
τους παράλυτους φόβους
αναζητώντας τις νύχτες
της παντάνασσας φωτιάς
ένα κάλεσμα εμπύρετο

Μνήμες

Θάλλουσες μνήμες
ως ρέοντες κελαρυστοί
μιας αλυσίδας κρίκοι

ω πόσο ζωντανές

των τεθνεώτων οι απουσίες!