Τα νερά των βροχών που απ’ τον ορίζοντα έρχονται
πέφτουνε στη γη˙ στη μήτρα της τρυπώνουν
από πηγές που λουλούδια πορφυρά αναβλύζουν
χορεύοντας οι ελιές κατεβαίνουν στη θάλασσα
βελανιδιάς κλαδί ανασηκώνει της μάντισσας το φουστάνι
υγρός τ’ ουρανού ο θόλος το σπέρμα του στάζει
σε σπασμένα φλιτζάνια
αναβράζει νερό σε κουφάλες δέντρων λησμονημένων
λόγια μυστήρια σπαρμένα σε χλοοτάπητες μοβ
ένα φίδι τυλιγμένο σε λαιμό που δεν φιλήθηκε
θεατρικές φυλές αλαλάζουν στο κάψιμο των μάγων
ω τι πλήξη τι πλήξη
η γονιμότητα της γης και των ανθρώπων
ω τι αίμα τι αίμα μπάσταρδο
άνθρωποι ζουν με τους θεούς
θεοί μιλούν σαν τους ανθρώπους
στο κρύο δάσος το λευκό μια παγωνιά σφαγμένη
επτά νύφες για ένα γαμπρό ακρωτηριασμένο
χορεύουν με πόδια γυμνά σε νερά λασπωμένα
η σωτηρία των ψυχών τι πλήξη ω τι πλήξη!
