Θολά νερά

 

Γινόταν κόκκινο, μαύρο γινόταν κι ύστερα σταχτί. Το δωμάτιο άλλαζε χρώματα. Καταχνιά στο ταβάνι. Θολά στο πάτωμα νερά. Το δωμάτιο πνίγεται. Θολά, στάσιμα νερά. Δεν έπεφτε βροχή να τα ξεπλύνει.

Μια βάρκα να σωθώ, μπαμπά. Μια βάρκα.

 

 

Οφειλή

 

Δεν είναι παραμύθι Βασίλη* για παιδιά

δεν είναι νερό το που κοχλάζει αίμα

ούτε μύθος ο δράκος είναι

προορισμός δεν είν’ η καταιγίδα

μήτε ρυάκι ο γκρεμός

δεν είναι το μαύρο άσπρο

            μαύρο στο μαύρο ήτανε

            μαύρο στο μαύρο είναι

 

τα ρημαγμένα χέρια

τα βλέμματα τ’ άδεια

ποτάμι είναι θολό ο δρόμος

τα φύλλα σαπισμένα

σκυλίσια είναι η ζωή

τα ενύπνια κλεμμένα

 

να θυμάσαι 

οφείλεις Φαίδωνα**

             μαύρο στο μαύρο ήτανε

             μαύρο στο μαύρο είναι

* Βασίλειος/Βασίλης ο ανήκων στον Βασιλιά

** Το όνομά Φαίδωνας επανήλθε στο Ελληνικό ονοματολόγιο τις παραμονές της επανάστασης του 1821 σαν σύμβολο της συνέχειας του ελληνισμού και της επιθυμίας του έθνους να ζήσει ελεύθερο .Ετυμολογία του ονόματος σημαίνει πως είναι: λαμπερός, φωτεινός, όμορφος.

Χωρίς εσένα

 

Οι ώρες που έλαμνε. Μεσ' τις κεχριμπαρένιες λίμνες των ματιών του. Μέσα σε πεδιάδες γαλάζιες, σε φωτός καταρράχτες. Σύννεφα δαμασκηνιά κράταγε ανάμεσα στα δάχτυλα.

 Άχνισμα ζωής. Στους ανθισμένους μικρούς βολβούς. Στου σούρουπου τα δέντρα με τις μπλε σκιές. Στου γυρισμού τις πράξεις. Άλλωστε όλη η ομορφιά στην πτώση.

Οι ώρες που η άβυσσος την κατάπινε. Σε θάλασσα ζοφερή, σε γη καταχθόνια. Θεότητα να τη σώσει καμιά. Ανάσες τρομαγμένες κι επώδυνες. Καθημαγμένη σάρκα γυμνή. Από υφάλους σκισμένη. Από επαρμάτων έξαρση. Σε μέρες απειλητικές κίνδυνος υψηλός, θανάτου αναλογία.

 Ώρες απουσίας. Μαύρες παγίδες ιστών. Μαύρου αγέρα πατήματα. Το πρόσωπο του έρωτα. Το πρόσωπο του θανάτου. Μάρμαρο φλογερό.

 Οι ώρες. Τα χρόνια. Το δωμάτιο.

Χωρίς εσένα, ψιθύρισε, 

χειρουργείου σιωπή.

 

Σφαγή

 

Παίρνουν τα δωμάτια των ανθρώπων τη μυρωδιά. Συνάφεια αναγνωριστική. Το ίδιο μυρίζουν. Ακόμα και τότε. Τότε που άνυδρα κι άδεια είναι.

 

Το δικό της από χρόνια

 

μύριζε σφαγή.

 

Βουβό τραπέζι

 

Στο τραπέζι τρία του κρασιού ποτήρια

ευφροσύνης συστατικά αλλά

φευ! δίχως της

ωσεί παρόντες οι δικοί μου άφθαρτοι

 

το βουβό τούτο τραπέζι

μιας μοίρας άφευκτης τούτη η σιωπή

τούτη η σιωπή σας η εκκωφαντική

πέπλο μαύρο γίνεται

κι όλο με κυκλώνει