Συνηθίζει ο κόσμος τα πάντα ξέρετε. Κρεμάει τα ρούχα του στους τοίχους κι απ’ τα παράθυρα κοιτά τα στρατεύματα των βουβαλιών που αφηνιασμένα καλπάζουν στους δρόμους. Οι διαβάτες κάνουν χώρο, τα βουβάλια αποχαλινωμένα προσπερνούν, τα σκουπίδια κι η σκόνη στο δύσοσμο αέρα στροβιλίζονται, οι διαβάτες βουβοί κι αδιάφοροι συνεχίζουν σαν τίποτα τη μέρα τους να μην τάραξε.
