Να
σε κοιτώ στα μάτια θέλω
απ’
τις κλειστές κουρτίνες πίσω
δακρύζοντας
για τα πουλάκια που λείπουν
για
τα μισοφαγωμένα κλαράκια πυρκαγιάς
μια
υποψία ζούγκλας στο σώμα σου ζωγράφισα
καρφωμένη
στις κουκκίδες των ματιών σου
πύλες
αρχέγονες ανοίγουν και εισχωρώ
αναίσχυντη
γυμνή κι αθώα
διψάω
και ποτίζομαι στις ρίζες του κορμού σου
μη
μου λυγίσεις μη μου σπάσεις μην καείς
της
ύπαρξής μας άντεξε το βάρος