Στο στήθος ως βράχος τεράστιος
τα λάθη οι καημοί οι θάνατοι
στα σωθικά κουβάρια μπλεγμένα
τα πότε τα γιατί τα ίσως
αναζητήσαμε μέσα μας το φως
δίχως φτερά δίχως πόδια
δίχως ουρανό και γη
φως ποτέ δεν βρήκαμε
πικρή γη μαύρη γη πατήσαμε
κολλήσαμε στη λάσπη
με στάχτη μας τιμώρησαν
άγνωστοι θεοί
έγινε κάρβουνο ο θώρακας
τι πα’ να πει ανάσα λησμονήσαμε
πήραμε τη ζωή μας λάθος
μα δεν αλλάξαμε ζωή
