Κατά μήκος τρέχεις της μοναξιάς
ασθμαίνεις πόνους-απουσίες
εσαεί μαυροφορούσα για ζώντες
και νεκρούς
τάφους σκάβεις καρφώνεις
σταυρούς
στις βυσσινιές σου αρτηρίες
θλιμμένα ζωγραφίζεις
όνειρα-ερείπια
εν πλήρη οδύνη στα δάκρυά σου
πνίγεσαι πνίγεσαι πνίγεσαι
άραγε με πόσα σύμφωνα δακρύων
γράφεται η ζωή;
