Μέσα της τόσοι πεθαμένοι κατοικούν
που για εκείνη χώρος δεν έχει μείνει
με μαλλιά τρελά βουβή στέκει
το απαρηγόρητο της ύπαρξης
το ανέκκλητο του παρελθόντος
η της ζωής αποδιωγμένη συλλογιέται
μυρίζουν οι ύαινες αίμα ζεστό
λυσσάνε το χώμα καρφώνουν
καταραμένη να είναι κάθε νύχτα και μέρα
καταραμένη στον ύπνο του και τον ξύπνιο
καταραμένη στη ζωή και το θάνατο
καταδικάζεται αμετάκλητα σε βίο άθλιο
αποφαίνονται
κανείς δεν ξανάκουσε τίποτα γι' αυτήν
