Τα μάτια
ονείρων φωλιές που ξαφνικά ερήμωσαν
θρόισμα φθινοπωρινό
φύλλα πεσμένα τα γέλια
η αγάπη που κάποτε
ανόθευτη σαν βλάστηση άγρια
κουρασμένη τώρα
από αιώνες προσμονής
σφιχτοδεμένη με
του πόνου τη συρμάτινη κλωστή
ως ο καρχαρίας το θήραμά του
σε καταπίνει
η απόγνωση βυθίζεται
ως λάμα μαχαιριού στο σώμα
