Η θάλασσα σύννεφα. τρικυμία ο
ουρανός. μέρες φωτιάς και στάχτης. αντάρα ο κόσμος όλος. κρύβεται ο
ήλιος. καπνοί άμαξας σχήμα παίρνουν. τη σέρνουν άλογα εφτά. έρχεται λέγω.
καταφτάνει ο δια πυράς ερχόμενος. μια αγέλη καταραμένων τους δρόμους γεμίζει. των
πενήτων η σύναξη στις πλατείες γίνεται. τις μέρες της φωτιάς που η ζωή στάχτη.
αναγεννιέται πάλι σε νύχτες ολόφωτες. η γλώσσα διχαλιάζει όταν φίδια την τρώνε.
δροσίζονται τα μάτια σκιές σαν τα δαγκώνουν. φυτρώνουν στα κεφάλια
μαλλιά ανταριασμένα. πόδια βαθιές ρίχνουν ρίζες. δέντρο αειθαλές κορμιάζουν.
φυλλώνουν κι ανθίζουν τα χέρια. πίνουν νερό απ’ την πηγή της λήθης. φιλιώνουν
με τους δαίμονες. το δαιμόνιο γένος μονάχα ανθρώπινο. από ρωγμές
ανάμεσα ταξιδεύει το φως. με τις σκιές συναντιέται που ξεγλιστρούν στους
δρόμους. νύχτα-μέρα ίδια ζωή.
