Άνθρωποι
σφάγια σαρκοβόρων
κυματοροές φοβισμένων
στα
σπίτια κλείστηκαν
τάχα
σε ζώνη ουδέτερη
σε
μιαν άδεια παντέρημη πόλη
σκοτεινή
και ανίερη
που
τις πομπές της κρύβει
έχοντας
τυφλοπόντικες
τους
δρόμου της να σκάβουν
χτυπιούνται οι μέρες της
σαν
πορτοπαράθυρα
ζωής
ανεπισκεύαστης
άνθρωποι
που ησύχως πεθαμένοι
αναρωτιούνται
με πόσα καρφιά
ο
ήλιος στον ουρανό στεριώθηκε
τις
ώρες που έμπαιναν όλο και πιο βαθιά
μες
το πικρό του τάφου τους σκοτάδι
