Αίμα το μελάνι στάζει

 

Αιθάλη ψεύδους ζωτικού

κρύβει και δεν κρύβει τη σαπισμένη πόλη

τα μανταρισμένα ετοιμόρροπα φτερά

μια μνήμης τρύπα

κάποτε ουρανός καθαρός

 

καρφιά της ερημιάς χειμώνας ατέλειωτος

μαύρος πυρετός αμέριμνα σφυρίζει

δεν έχει σχοινί κι όμως τυλίγει και πνίγει

έχουν τα μάτια μαχαίρια πολλά

πολύ αίμα το μελάνι στάζει