Με στοργή με κρατάει αγκαλιά
ήρεμος χαμογελαστός ευτυχισμένος
ο πεθαμένος εδώ και χρόνια πατέρας
κάθε που
ξεχνάω ποια είμαι
τρυφερά τ’ όνομά μου λέει
τείχη χτίζει στιβαρά
κάθε που γύρω όλα γκρεμίζονται
κάθε που οι φλέβες αδειάζουν
μ’ αιμοδοτεί μ’ αγάπης πράξεις
πεθαμένος εδώ
και χρόνια ο πατέρας
μα ούτε μια μέρα δίχως του
