Την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών
μοίρα αλλόκοτη
όρισαν οι θεοί
στο έσχατο όριο
στον μαύρο τρόμο
οι έχουσες
του αετού το βλέμμα
να διαβαίνουν
οι αιχμάλωτες του Αγαμέμνονος
οι πεπνυμένες κόρες
οι γυναίκες πολεμίστρες
οι γυναίκες-μήτρες τόπων ιερών
οι γυναίκες που στάχτονται
με κόκκινο κρασί
τήκουν την ιστορία
των επίγειων θαυμάτων
υποτάσσονται
σε φονικό διπλό
του τώρα και του ύστερα
σε Ιερό χορό
στην πόλη της Ολύνθου
ή στων Ασφοδέλων τον Κήπο
φέρουσες
κτερίσματα πολύτιμα
έχουσες
το αγωνιώδες των ψυχών το αίτημα
την πριν της αποτέφρωσης
αιώνια λαχτάρα
πυρ και ύδωρ
και γαία και αιθήρ
ωσάν βιογραφία γλυπτική
μιας προηγούμενης ζωής
καίγονται και κολυμπούν
στους γκρεμούς του κόσμου
στην ανάσα της γης
στην πνοή των αιώνων
στα ύδατα της Στύγας τα ιερά
αναζητούν το βιβλίο των σκιών
από την Πανγαία
ως την Κρήτη του Ίκαρου
και ως του Νεκρομαντείου
τον τόπο τον ιερό
χρεώνουν στην φωτιά
την πληγωμένη τους σάρκα
την από αλμύρα φαγωμένη
την καταβροχθισμένη
από της Διώνης
τις αχόρταγες πηγές
των θυγατέρων
του Ικέσιου Διός
οι εγγονές της Μεγάλης Μητέρας
σκοτεινοί πόθοι
μαύρα πουλιά γίνονται
και ταξιδεύουν
