Τρίτη 5 Ιουλίου 2022

Στ' αζήτητα



Ισοπεδωμένη, κοιτούσε απ’ το παράθυρο, ενός υπόγειου άθλιου κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, το δρόμο και των περαστικών τα βήματα τα βιαστικά. Σε λίγο θα ‘μπαινε στο δωμάτιό της ο (12ος ή μήπως ο 30ός;) πελάτης, ο αριθμός τής ήταν πια από καιρό αδιάφορος. “Από δω η Ρενάτα από την Μολδαβία, το καλύτερο κορίτσι μας. Θα σε ικανοποιήσει πλήρως“, θα του έλεγε η τσατσά. Θα ριχνόταν πάνω της, θα την πήδαγε, μαζί με τη βρώμικη ανάσα του θα της έφτυνε σάλια και προστυχόλογα, θα της ζητούσε όσα ποθούσε η αρρωστημένη του ψυχή. Κύριοι ευυπόληπτοι, παντρεμένοι, επαίτες και μέθυσοι, αλήτες, ψευτόμαγκες και τσόλια, κοπρολάγνοι, αστυνομικοί, δικαστές και ιερείς. Των πελατών ο ατέλειωτος κατάλογος.

Βγαίνει από τα σωθικά της μια κραυγή υπόκωφη, σπηλαιώδης, ανατριχιαστική. Από τις φλέβες κατακόκκινο το αίμα της βγαίνει˙ γεμίζει πάτωμα και τοίχους. Ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν ένα μικρό μονόστηλο: "Αλλοδαπή, θύμα trafficking, σε μπορντέλο της οδού Φυλής, με ξυραφάκι αυτοκτόνησε. Ερευνώνται τα αίτια. Προς το παρόν, έως ότου βρεθεί κάποιος οικείος, το πτώμα φυλάσσεται σε ψυγείο του νεκροτομείου".

(Μέχρι τώρα δεν την αναζήτησε κανείς)