Είναι κάποιες μέρες που μοιάζουν με λεπίδες. Κάποιες
μέρες-μαχαίρια που τις ψυχές ξεσκίζουν. Μέρες-περίστροφα που ρίχνουν σφαίρες
ατσάλινες και προκαλούν τραύματα τυφλά. Κάποιες μέρες φλεγμονές μ’ έλκη βαθιά
κι εκτεταμένα. Μέρες σκοτεινές που ανατέλλουν θάνατο. Μέρες που φτύνουν
πικραμύγδαλα και υποσχέσεις κούφιες μέσα σε άδεια στόματα και πεινασμένα. Στη
γη τη δια πυρός και σιδήρου. Τη γη τη μολυσμένη. Την περικυκλωμένη από τον ιό της
μοναξιάς.
