Σε σώματα έρημα
που κάποτε πολύ αγαπήθηκαν
είναι η ποίηση γραμμένη
σε στόμια τεφροδόχων και υδρίων
στων μισογκρεμισμένων σπιτιών τις πόρτες
στη βρύση που μονότονα στάζει
στων άοπλων και άστεγων τους δρόμους
στα άδεια των πουλιών κλουβιά
στα παπούτσια τα λιωμένα
ανάμεσα απ’ τις σκιές και το σκοτάδι
ανάμεσα απ’ τα σπαραχτικά αντίο
και τα στοιχειωμένα λιμάνια
τις μετωπικές και τους κρατήρες
στης τρέλας τον παροξυσμό
και της περόνης το τράβηγμα
ανάμεσα στην κλείδα και το στέρνο
στις δίχως γάζες πληγές
εκεί που θεός δεν υπάρχει
η ποίηση βρίσκεται
