Μόνο
για λίγο εστάλθηκα σε τούτη τη γη
σαν
πρόσκαιρο φαινόμενο
σαν
επίλογος βιβλίου που γρήγορα θα κλείσει
ερμητική
παύλα και τελεία
μόνο
για λίγο στάλθηκα
για
να προλάβω να σου χαρίσω
ένα
μαύρο φιλί του πόθου
μόνο
για λίγο σε τούτη τη γη αγαπήθηκα
εγώ
η γυναίκα των μαύρων ρούχων
του
πίνακα του σμαραγδένιου
της
ζωοφόρου μήτρας
που
έμαθα τόσο πολύ
τόσο
παράφορα να σ’ αγαπάω
φιλώ
σε μαύρο ρόδο χάδι πυρφόρο
με
μαύρα σαν αίμα κόκκινα σαν δάκρυα φιλιά
σαν
πουλί κόκκινο που την ομίχλη φορά κατάσαρκα
κατάσαρκα
λέγω
σαν
ανεμώνη ταπεινή
ταπεινή
λέγω
στο
πριν και στο ύστερα κατοίκησα
στο
πυραιθέριο όραμα
στον
ουρανό τα χέρια σήκωσα ψηλά
ψηλά
λέγω
την
έναστρη νύχτα ικέτευσα
ν’
οδηγηθώ στου αλχημιστή το εργαστήρι
κρατώντας
στα χέρια μου
στα
χέρια μου λέγω
τη
λύση στης Σφίγγας το αίνιγμα
να
αναχωρήσω για της απελευθέρωσης τους δρόμους
εδώ
εδώ λέγω
έχει
λιγότερο φως εδώ
να
χωριστώ θέλω από το σκοτάδι
ν’
αναχωρήσω βιαστικά
βιαστικά
λέγω
σα
να έχω αργήσει
έχω
αργήσει λέγω
ν’
αναχωρήσω στην χώρα των νεκρών
να
περάσω στην άλλη πλευρά των μυστηρίων
σ’
έναν ήλιο απόκρυφο
σε
μυστικές των άστρων διαδρομές
στο
ζων ύδωρ απαντήσεις ζητάω να βρω
στο
ζων ύδωρ λέγω
ευχήσου
μου καλή ανατολή
τούτος
ο τόπος δεν με κρατάει
των
αιθέρων η πατρίδα είναι ο τόπος μου
ο
τόπος μου λέγω
μαύρο
μου ρόδο
ευχήσου
μου λέγω
καλή
ανατολή στον τόπο της αιώνιας σοφίας
αιώνιο
ταξίδι ζωή αιώνια
αιώνιο
ταξίδι λέγω
ν’
αξιωθώ την φωτεινότητα την μέγιστη
να
πετάξω
στη
φωτεινότητα λέγω
ως
άλλος ίκαρος παλιγγίνης
έφθασα
τώρα στην ηλικία την κατάλληλη
απ’
του στέμματος τα πετράδια
στην
ηλικία την κατάλληλη λέγω
των
αστεριών τις στρατιές να πλάσω
να
προσέλθω γυναίκα
πυρί
φλεγόμενη στον ουράνιο θόλο
γυναίκα
φλεγόμενη λέγω
τώρα
λέγω
έφθασε
η ώρα μαύρο μου ρόδο
ευχήσου
μου καλοτάξιδη να είμαι στους αιώνες
στους
αιώνες καλοτάξιδη λέγω
μόνο
για λίγο στάλθηκα σε τούτη τη γη
για
να προλάβω
ένα
μαύρο φιλί του πόθου να χαρίσω
κι
άλλο να λέγω δεν έχω πια
