Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020

Βάση συγκεκριμένου προγράμματος

 

Με πρόγραμμα ζήσε. Το πρωί στη δουλειά, τ’ απόγευμα στο σπίτι, στο κρεβάτι το βράδυ και τούμπαλιν. Όσο έχεις δουλειά. Όσο σπίτι και κρεβάτι έχεις. Χωρίς όνειρα. Τις αποστάσεις σου κράτησε. Απ' τους δρόμους, τους ανθρώπους, απ' τη χαρά και την ελπίδα αποστάσεις κράτησε. Το θέμα είναι πρόγραμμα να έχεις. Κανένα κενό, καμία τρυπούλα φως να χωρέσει. Να είναι το μυαλό άδειο. Άδεια τα μάτια. Σε νεκροφάνεια να είσαι. Αν ακίνδυνα κείτεσαι, δε θα σ' ενοχλήσει κανείς.
                              
Σταδιακά η ζωή θα υποχωρεί. Θα υποχωρεί κι ο πόνος. Τα σημάδια θα σβήνουν. Θα συνηθίσεις. Θα νιώσεις ασφαλής, ήσυχα θα πεθαίνεις. Σιγά-σιγά. Ήσυχα, αργά και προγραμματισμένα. Άκου και μην αντιμιλάς. Τα όνειρα ως δέντρων φύλλα τα παίρνει ο αγέρας. Αιωρούνται πάνω-κάτω. Αιωρούνται μπρος-πίσω. Διαταράσσουν την ακινησία. Διαταράσσουν τη νηφαλιότητα. Όμως μην ανησυχείς. Αν προσεκτικός είσαι το κενό και ο πόνος θα φύγουν. Θα στερέψουν δάκρυα, ψυχή και μάτια.

Αρκεί, ανθρωπάκο μου, πρόγραμμα επιθανάτιο να έχεις κι ευλαβικά να το τηρείς.