Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020

Αναμονή

 



Θα κάθομαι έτσι για ώρες

μήνες ίσως και χρόνια

θα σε περιμένω

θα μακραίνουν τα νύχια μου

θα μακραίνουν τα μαλλιά μου

θα συρρικνώνεται το δέρμα

θα παλιώνουν τα ρούχα πάνω μου

έτσι όπως ακίνητη θα στέκω

θα στηρίζω όλη μου την ύπαρξη

στην άκρη του βραχώδη μου αγκώνα

στον αγέρα θα στεριώνω

τα αιωρούμενα δοκάρια της ψυχής μου

θα αλλάζουν οι εποχές

από χειμώνα σε χειμώνα

το χιόνι θα με σκεπάζει

παγωμένη θα προσμένω

το πρώτο ξέσπασμα ενός χαμομηλιού

το ζέσταμα του ήλιου στην πλάτη