Τρεκλίζοντας
βαδίζουν οι μέρες. Από φόβο οι μέρες τρέμουν. Με στομάχι σφιγμένο, με βλέμμα
βαρύ. Πέμπτη Σάββατο Τρίτη. Μέρες αμετακίνητα άδειες. Δια πυρός και σιδήρου
γεγονότα. Γεγονότα φόβου. Ελώδους, στάσιμου φόβου.
Κρύο κάνει.
Βασανιστικό, αφόρητο κρύο. Από μέσα το κρύο. Έξω τίποτα. Ζωή τίποτα. Εκ του
μακρόθεν σώματα. Σε συρματόπλεγμα ζωή. Ζωή σε απόσυρση. Σ' αναστολή η ανάσα.
Ανάσα ένοχη. Του φιλιού το σάλιο καταδικασμένο. Καταδικασμένοι αδένες.
Όσα κι αν
ανοίξεις παράθυρα, όσα κι αν προσπαθήσεις ν' ανοίξεις, τα κλείνει ο φόβος. Από
κύτταρο σε κύτταρο στιβαρά μεταφέρεται. Τρέλα αχνίζει κι αίμα παγωμένο. Σε
τοίχους περίκλειστους. Σε περίκλειστη πόλη. Τετελεσμένα γεγονότα. Στάσιμα.
Άνθρωποι
εχθροί. Καταδότες άνθρωποι. Για κείνους που παρακούνε. Με κείνους τους
άγνωστους, εχθροί. Τους μέσα στο σπίτι. Που μαζί τους μοιράζονται γεύματα.
Χωρίς λέξη ν' αρθρώσουν. Μέσα στο σπίτι παιδιά άγνωστα, ξένοι γονείς. Εχθροί
που ξεσκέπασαν της υποκρισίας τα πέπλα.
Σε πόλη
περίκλειστη
μόνη
μόνος
μόνοι.
