Πεινασμένοι αγράμματοι πληβείοι
σκλάβοι στου σκοτεινού την αρένα
τα κουρέλια τους ανήμποροι σέρνουν
στον αέρα που καταχνιά σφυρίζει
στου ουρανού τα μαύρα σύννεφα
λάβαρα ανεμίζουν ψηλά
ηχούν οι σάλπιγγες στου αίματος τη θέα
οι μ' αγκάθια πορφυρά στεφανωμένοι
τη σφαλισμένη ανοίγουν πύλη
περνούν την τάφρο αλαλάζοντας
σ' ασπίδες σπασμένες κομίζοντας
του αίματος τον ιερό το θρήνο
φιρμάνι βγάζοντας σε γλώσσα κρυπτική
κανείς μην καταλάβει το έγκλημα ετούτο
