Σε καιρούς που οι τοίχοι
ραγίζουν
που τρίζουν παράθυρα και
πόρτες
ο αγέρας ορμητικός μπαίνει
σαρώνοντας
βάζα άδεια και κουρτίνες
κατσαρόλες πιάτα και ποτήρια
μια βαλίτσα στη γωνιά ξεχασμένη
και κάτι όνειρα παλιά σαπισμένα
κάποτε, έλεγες, κάποτε θα
από εκείνα τα θαμμένα κάποτε
που τώρα! ποτέ τους δεν έγιναν
