Τα χέρια απ’ τους ώμους δραπετεύανε τα βράδια
περιστέρια που φτερούγιζαν και πέταγαν ψηλά
ήσυχα κουρνιάζανε μετά
στ' ουρανού την κάτασπρη και μακριά γενειάδα
σαν κλέφτρα κάθε πρωί που ξύπναγε
τις άδειες τσέπες της γέμιζε με σύννεφα
