Αγριολούλουδα φύτρωσαν
στους έρημους τοίχους
στους έρημους δρόμους συνθήματα
μικροί σε μπόι άνθρωποι
φοβηθήκανε κρυφτήκανε
σε υποταγής και υποτέλειας κλουβί
χάλκινα χρόνια ως τύμπανα
έκρουαν των ονείρων τις κηδείες
πέλαγο ανοιχτό μου οφείλονταν
σου οφείλονταν πηγή καθάρια
χρέος ηθικό η αιφνίδια ζωή
ίσως μια μέρα, σου είπα,
ίσως συναντηθούν οι δρόμοι μας
