Όταν σε ξανασυναντήσω
θα ‘χουν στερέψει τα ποτάμια
μολυβί θα ‘χει χρώμα ο ουρανός
δέρμα ξερό θα έχουν οι φαντάροι
κι άρβυλα άδεια και μελαγχολικά
θα κοιτάνε οι γριές με πόνο έκδηλο
τα κούφια μαυρομάντηλα
τα ρούχα τα έπιπλα τα σκεύη
όλα θα είναι έρμα και παλιά
θα ‘χουν στερέψει τα ποτάμια
μολυβί θα ‘χει χρώμα ο ουρανός
δέρμα ξερό θα έχουν οι φαντάροι
κι άρβυλα άδεια και μελαγχολικά
θα κοιτάνε οι γριές με πόνο έκδηλο
τα κούφια μαυρομάντηλα
τα ρούχα τα έπιπλα τα σκεύη
όλα θα είναι έρμα και παλιά
όταν σε ξανασυναντήσω
οι φλέβες θα είναι καλώδια καμένα
τα μάτια φωλιές για νεκρές προσμονές
στα χείλη θα κρέμονται λαχτάρες πνιγμένες
όταν σε ξανασυνατήσω ως οστά ξηρέα και
σφόδρα
στις πεδιάδες του κόσμου θα είμαστε σπαρμένοι
στις πεδιάδες του κόσμου θα είμαστε σπαρμένοι