Θα κάθομαι έτσι για ώρες
μήνες ίσως και χρόνια
θα σε περιμένω
θα μακραίνουν τα νύχια μου
θα μακραίνουν τα μαλλιά μου
θα συρρικνώνεται το δέρμα
θα παλιώνουν τα ρούχα πάνω μου
έτσι όπως ακίνητη θα στέκω
θα στηρίζω όλη μου την ύπαρξη
στην άκρη του βραχώδη μου αγκώνα
στον αγέρα θα στεριώνω
τα αιωρούμενα δοκάρια της ψυχής μου
θα αλλάζουν οι εποχές
από χειμώνα σε χειμώνα
το χιόνι θα με σκεπάζει
παγωμένη θα προσμένω
το πρώτο ξέσπασμα ενός χαμομηλιού
το ζέσταμα του ήλιου στην πλάτη
