Ονειρευόμαστε μιαν Άνοιξη
μ’ ένα κορμί κλυδωνιζόμενο
μ’ ένα ανθισμένο βλέμμα
στων φύλλων τα σκιρτήματα
στάζουν τα δάχτυλα βροχή
με προσδοκία άγρια
να χαραχτεί η ψυχή
στην πέτρα πάνω
όπως τ’ αγάλματα
σμιλεύονται και στέκονται
του ήλιου τη μέθη αναζητώντας
ή της αρμύρας τα φαγωμένα βράχια
ονειρευόμαστε μιαν Άνοιξη
με μιαν σιωπή αγέρωχη
μ' ένα κλαδί στο στόμα
ένα ανθισμένο κλαδί μικρό
που ταπεινά απιθώνουμε
εκεί που κόκκινο χύθηκε κρασί
σμίγοντας τις ανάσες μας
με των γλάρων την ευφορία
