Κάποτε ταξιδευτές επίτιμοι θα γίνουμε
με παράσημα τις ανεκρίζωτες ουλές μας
κάποτε ως τόπο μου θα σ’ επικαλεστώ
ως μάνα
πατέρα μου και γη μου
θα σπέρνεις όνειρα στο αίμα μου
μ' αφοσίωση τις πληγές σου θα γιατρεύω
κάποτε θα ‘ρθει η ώρα
να υποκλιθούμε στο χαμόγελο
