Σχολαστικά τίναξε τα ρούχα της
έπεσαν από πάνω οι σκόνες μιας
ζωής
χαμογέλασε άγρια το σώμα
στους τοίχους χτύπησε βρυχώμενη
η απήχηση μιας άγριας χαράς
απ’ το ταβάνι ως δάκρυα έτρεξαν
οι παγωμένες κάποτε στιγμές
φλεγόμενα γίνηκαν στάχτη τα
δεσμά
περήφανη η καρδιά ως ήλιος
έλαμψε
το ζην της εξεμέτρησε γυμνή
ως ακριβώς ετέχθη
