Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν
μα σ’ ένοιωσα σαν ήρθες
όπως έρχονται τα θαύματα
όπως τα πουλιά ανθίζουνε φτερά
όπως η καταιγίδα ή όπως ο τυφώνας
με μάτια διάφανα κι ανυπεράσπιστα
με χέρια ολάνοιχτα και λαίμαργα
βουτήξαμε στης αγάπης τη θάλασσα
νυχθημερόν βαπτιζόμενοι στ’ απέραντο
σπαρταράν ψυχές και σώματα
σαν αγαπιόμαστε απ’ το αίμα ως το αίμα
μη γνωρίζοντας μη σημασία δίνοντας
στο πώς στο από πού στο από πότε
