Στο σκοτάδι βουλιάζουν οι λέξεις. Λέξεις ετερόκλητες σε διεκδίκησης πόλεμο
αδηφάγο. Νύχτα αταλάντευτη. Είτε ψιλοβρόχι, είτε κρύο τσουχτερό αβέβαιες οι
κατευθύνσεις. Πόνος. Ζωή σ’ αναστολή. Πόθοι επιτακτικοί σ’ εγρήγορση. Χρόνος.
Ετερόκλητες λέξεις σ’ αγωνία. Ο χρόνος κυλά. Ο χρόνος ερημώνει. Ο χρόνος άρχει.
Αγαπώ σ’ ένα χρόνο που παγίδα είναι. Κυλάει αναπότρεπτα σ’ ένα σύμπαν-ρολόι.
Κοιτώ τα χέρια μου κι έτσι άδεια δεν τ’ αναγνωρίζω. Έτσι άδεια τα χέρια μου
αγάπησα.
Μωρό. Δόντια. Φίδι. Χρόνος φίδι. Σε κρύους κι ανεμοδαρμένους τόπους ούτε
σπίτια-φωλιές, ούτε ρούχα κατάσαρκα. Μεταξύ εισπνοής κι εκπνοής, ζωή
καπνομίχλη. Εκεί. Στη δική μου τη γη, του πυρός την παγωμένη.
Έτσι γυμνή, θεόγυμνη μ’ αγάπησα.
