Εν ανεργία

Άνεργη, πλέον, του χρόνου

στάχτες μονάχα κομίζει κι οστά

ουδείς νεκρός επί του μνήματος
όλοι εντός της είναι

πύκνωσε η ζωή της σε μάρμαρο
η πλάτη της βαριά ζωή σηκώνει